મળવું અને છૂટાં પડવું.
સાગર મારી પાસે આવીને આમ દૂર કેમ જતો રહે છે, શું એને મારો સંગાથ ગમતો નથી ? જે, જે તે આપે છે તે બધું હું સ્વીકારું છું , એને પ્રેમથી આવકારું છું. એ આમ મારી પાસે આવીને દુર કેમ જતો રહે છે? અંબર તરફ એને વધારે ખેંચાણ છે. અંબરની મોહકતા મારા કરતા વધારે છે એટલે ? પ્રભાતથી સંધ્યાકાળ લગી અંબરને છે સુર્યનો સાથ. રાત્રીમાં અંબરમાં ઝબુકતા તારલીયાઓ મને મારી વિવશતા પર હસતા લાગે છે. સાગર શાંત હોય અને ચંદ્રિકા એના પર પથરાય એ મોહક અને રમ્ય શાંતિમાં મને મારો જ વિલાપ સંભળાય છે. અંબરેથી નિરખતો શશી અને ઉગતો અને આથમતો રવિ મને મારામાં જ કાંઈ ખોટ છે એમ વર્તાવે છે. સાગર ને પામવા હું શું કરું ? હું ઊંડી ઉતરી જાઉં જેથી સાગર મારામાં સમાઈ જાય ? ના, પણ હું એમ નહીં કરી શકું , એથી સાગર નિમૅળ નહીં રહે. કાદવ કહેવાશે. સાચે, જેના પતિ પ્રેમ હોય એનું બુંરું પણ ઈચ્છી શકાતું નથી . નહિતર મારે અંબરની જેમ મોહક થવું જોઈએ , પણ હું મોહક થઈશ શી રીતે? મારો રંગ પણ કેવો , લોકો મને ખૂંદીને જાય . સાગર નો બધો કચરો મારી ઉપર ઘસડાય છે , હું કેવી રીતે સુંદર થઈશ? શું હું સાગરને નહીં પામી શકું?
સાગર જવાબ આપે છે…..
“ અરે, તું જ મારું ઉદગમ અને સીમા છે !!! તારા વગર મારી ગતિ દિશાહીન થઈ જાત. તું જ તો મારી ગંદકી સ્વીકારીને મને શુધ્ધ બનાવે છે. જ્યારે હું આવેગમાં આવીને બેકાબુ થઇ જાઉં છું ત્યારે તું જ ડૂબનારને જીવનદાન આપે છે. જો તું ન હોત તો હું એકલો અટૂલો આગળ ધસ્ત અને આ પૃથ્વીનો અધ:પાત થઈ ગયો હોત. અંબર કાંઈ મને મળતું નથી એનો માત્ર ભાસ છે , આવા સાત અંબર મળે તો પણ હું અંબરને અડી શકું નહીં. હું અંબરથી એટલો જ દૂર છું જેટલો તારાથી નજીક. હું કેટલા હર્ષથી તારી પાસે આવું છું પણ મારે પાછા જવું જ પડે છે, એ જ કુદરતનો નિયમ છે. મળીને છૂટા પડવું અને છુટા પડીને મળવું આથી જ પ્રિય વ્યક્તિની સ્મૃતિઓ અને આકર્ષણ જળવાઈ રહે છે.”
